son gece.

bir daha sizi aramayacağım bayım, bu gece son.
çölde bir damla suya hasret gibi çağırmayacağım.
kapıdan girer girmez sarılmayacağım boynunuza,
unutacağım kokunuzu, bakmayacağım öyle.
bu gece vedalaşacağız bayım, üzgünüm.

bu gece ağlamayacağım bayım.
uzun zaman oluyor ağlamaktan vazgeçeli.
ağlayınca her şey daha karışık geliyor
gözyaşlarım beynime sızıyor ağlayınca, hücrelerimi şişiriyor.
kendime acıyorum.
peki ya siz bayım, siz hiç ağlamaz mıydınız eskiden,
ya da çocukken?

bu gece sizin için şiir yazmayacağım bayım.
her gece sizi aynı tutkuyla sevemem;
aynı heyecanla aşık olamam size.
ille de sevgiye açsanız, hayır
o kadın ben olmayacağım-belki de asla.
vereceğiniz üç kuruş para için
canla başla bekleyen onlarca fahişe var iki sokak ötede,
pahalı parfümlerinizin karışacağı bedenler...
onlar parfümlerinizle ilgilenmeyecek bayım, üzgünüm.

bu gece içtiğiniz sigaraya karışmayacağım bayım.
pencere pervazında otururken o kadar fazla düşünce var ki aklımda
içip içmediğiniz bile umurumda değil.
aslına bakarsanız bayım, gitseniz iyi olacak.