sen bilmiyorsun, ben şimdi bir hikayeden daha geçiyorum. hani hep derdim ya söylenecek sözlerim tükenecek birgün diye, zaman hep beni yalancı çıkarıyor. en çok zamanla anlaşamıyorum zaten. sonra bazen ne var ne yoksa yakıp gidesim geliyor. yapamıyorum tabi, asla yeterince cesur biri olamadım. asla istediğin gibi biri olamadım. hanidir haber alamıyorum senden, sokak lambalarına bakıyorum ne bileyim işte birkaç dize geliyor aklıma oysa ben böyle aşklı şeylerden hiç hoşlanmam, söylemiş miydim?

sen olsan beni özler miydin?

ben yine susup bekleyeceğim sabırsızlığıma inat. şehir bir mevsimi daha bitirecek. belki tren seferleri değişecek haberin olmayacak. yabancılar gelip geçecek sokağımdan, gizli gizli seyredeceğim onları, geçmişi hiç özlemeyeceğim.

bir zamanlar geçecek, belki birkaç mevsim daha... kaç mevsim sonra bahara çıkar uğradığım yollar? kaç sokak lambası daha patlar ben balkonda otururken?

yeni fark ettim de, özlemek zaman geçtikçe azalan bir şeymiş aslında ama,
sen olsan özlemez miydin?