oysa yalnızca kıvırcık saçlı adamlar düşlerdi mektuplarında. mürekkebinde smokin giyen asillerin parfümleri kokardı. kağıtlarına buğday tenli gölgeler düşerdi. yeşil gözler takip ederdi noktalarını. satırlarından kadife eteklerini sallandırırdı. sonra yakardı. yeni maceralara, yeni kokulara kucak açabilmek için.
sahi ya... yakardı da içi cız ederdi. parmakları titrerdi, kömür maşası elinde. sanırdı ki çıkacaktı da bir adam ateşten, kucağında can verecek. tatlı bukleleri alnına yapışıp kalacak sanırdı. yüreği hoplardı elinden bir şey gelemeyecek diye. kokusu üzerine sinecek diye korkardı. buğday tenli adamın yeşil gözleri üzerinde, saçlarında smokin giyen asillerin kokusu... lanetleniverecekmiş de bir daha mektup yazamayacakmış gibi korkardı. şöminedeki ateşe bakamazdı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
idea bir şeyi o şey yapan şeydir. vallahi.