öyle işte.

1'e ya da 2'ye gidiyordum sanırım. yıl 1999 günlerden 31 aralık... (soğuk bir kış günüydü, kar yağıyordu, fırtına vardı. kehkeh.-izmir'e hiç kar yağmaz ki :/ ) neyse işte o küçücük aklımla üzülüvermiştim 1999'u geride bırakırken. çünkü bir daha 1999'a geri dönemeyecektik. neden dönme isteği duyacağımı düşünmüştüm ki acaba?

2009 bende hiç güzel anılar bırakamadı. aksine katılaştırdı beni. duygusuz bir insan haline geldim. düşün bi, 8 aydır ağlamadım. ne zaman gözlerim dolacak olsa "aptal olma!" dedim. ağlamak acizlerin yapacağı iş. saçma. bomboş geçti gitti işte 2009.

zirveye çıkabilmek için önce en dibe vurmak gerekir.
nedendir bilmem ama söylemek istedim.

~